Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Η καινούρια δασκάλα

Υπόθεση
Μια καινούρια δασκάλα, ηλικιωμένη, πανύψηλη και κοκκαλιάρα, η δεσποινίς Σαρλότ ή αλλιώς το "σκουπόξυλο" εμφανίζεται σε ένα καναδικό σχολείο και φέρνει τα πάνω - κάτω με τις αλλοπρόσαλλες μεθόδους της και τις καταπληκτικές αφηγηματικές της ικανότητες. Σύντομα η τάξη της, παρά τις αντιδράσεις του διευθυντή κυρίου Φωνακλά, απελευθερώνεται και μετατρέπεται σε μια μικρή "αυλή των θαυμάτων". Κάποια περιστατικά ωστόσο ανατρέπουν τις ισορροπίες και τότε έρχεται η ώρα να δοκιμαστούν η ευρυματικότητα και η υπευθυνότητα των μαθητών.

Χαρακτηριστικά 
Εκδότης: Πατάκης
Συγγραφέας: Dominique Demers
Μετάφραση: Πόπη Καλούδη - Escayola
Τίτλος πρωτοτύπου: La Nouvelle Maîtresse
Εικονογράφηση: Κωνσταντίνα Καπανίδου
ISBN: 9789601616155
Έτος 1ης Έκδοσης: 1994 (στα ελληνικά 2003)
Σελίδες: 68
Τιμή: περίπου 4 ευρώ
Ηλεκτρονική αγορά εδώ
Τάξεις: Γ', Δ', Ε', Στ'

Κριτική
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, με λαμπερό χιούμορ, γρήγορη πλοκή και ευρυματικά επεισόδια. Διαβάζεται με ευκολία και προσφέρει διασκέδαση αλλά και προβληματισμό. Παρά τις λίγες του σελίδες, ο βασικός χαρακτήρας είναι καλοφτιαγμένος και η γραφή προσεγμένη. Το ίδιο θα λέγαμε και για τη μετάφραση, που μας μεταφέρει το κείμενο γεμάτο ζωντάνια.

Η εικονογράφηση (μία ασπρόμαυρη εικόνα κάθε 3-4 φύλλα) είναι όμορφη και σίγουρα ιδιαίτερη, ενώ τα κεφάλαια περιορισμένης έκτασης, ώστε να μην κουράζουν τους μικρούς αναγνώστες.

Προτείνεται ανεπιφύλακτα για παιδιά Γ', Δ', Ε' και Στ' τάξης. Η αφήγηση της ιστορίας γίνεται από μια μαθήτρια, αλλά το βιβλίο άνετα θα γοητεύσει αγόρια και κορίτσια.

Δηλώνω ενθουσιασμένος με ένα βιβλίο που μέσα σε λίγες γραμμές καταφέρνει να μας μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο, όπου μια ατμόσφαιρα, ποτισμένη με αγάπη και μαγεία, ανοίγει φτερά στους μαθητές μιας συνηθισμένης κατά τα άλλα τάξης δωδεκάχρονων. Η Ντεμέρ γράφει σαν να κινηματογραφεί, και μάλιστα με σκηνές παραπέμπουν σε ταινίες όπως η Marry Poppins και το Chocolat.

Από μια άλλη οπτική, οι αντισυμβατικές μέθοδοι που εφαρμόζει η καινούρια δασκάλα είναι πολύ ελκυστικές για έναν εκπαιδευτικό, αλλά δυστυχώς μάλλον ανεφάρμοστες στην πράξη. Και αυτό όχι επειδή ο φωνακλάς διευθυντής (απαραίτητος στην ιστορία μας για να τηρηθούν οι ισορροπίες) μπορεί να επέμβει και να φέρει τα πάνω κάτω, αλλά ίσως επειδή οι μαθητές δεν έχουν εκπαιδευτεί να ανταποκρίνονται με ωριμότητα σε συνθήκες μεγαλύτερης ελευθεριότητας.

Αξίες - Θέματα
Αγάπη για τη ζωή, Ελευθερία, Δημιουργικότητα.

Εικονογράφηση

Απόσπασμα
Ήταν ένα βότσαλο, μια πέτρα.
Η καινούρια δασκάλα το πήρε στα χέρια της με προσοχή, σαν να ήταν κάτι σπάνιο και εύθραυστο. Ύστερα -αν θέλετε, το πιστεύετε- του χαμογέλασε μ' ένα πλατύ χαμόγελο, χαϊδεύοντάς το γλυκά γλυκά με την άκρη του δαχτύλου της. Σαν μαμά που χαϊδεύει το μωράκι της.
Κι εκείνη τη στιγμή, η δασκάλα μίλησε για πρώτη φορά. Αλλά όχι σ' εμάς. Στο βοτσαλάκι της!

- Γεια σου, παπαρουνίτσα μου. Αχ! Γλυκούλι μου, χρυσό μου, σε ξύπνησα, ε; Να με συγχωρείς! Ένιωσα λίγο μόνη. Φτάσαμε στην καινούρια μας τάξη. Αν είναι καλά παιδιά; Δεν το ξέρω ακόμα. Με κοιτάνε λες και ξέχασα να βάλω το φουστάνι μου. Λες κι έχω έρθει στο σχολείο με τη νυχτικιά μου. Θα πρέπει βέβαια να τους πω καλημέρα. Είχα όμως όρεξη να κουβεντιάσω πρώτα λίγο μαζί σου. Μη στενοχωριέσαι... νιώθω κιόλας καλύτερα.

Η δασκάλα ακούμπησε την περούλα της σε μιαν άκρη του γραφείου και για λίγο μου φάνηκε πως αυτό το πράμα ήταν ζωντανό, πως θ' άρχιζε να γαβγίζει, να μουγκρίζει ή να νιαουρίζει. Απ' το βάθος της τάξης, ο Μάριο πέταξε με τη συνηθισμένη του λεπτότητα:
- Η καινούρια δασκάλα είναι τρελή!

Με το βλέμμα, γύρεψα να δω τι σκεφτόταν η φίλη μου, η Ζοσελύν. Εκείνη χτύπησε πολλές φορές το κεφάλι της με το δάχτυλο, σαν δρυοκολάπτης.

Κατάλαβα πολύ καλά τι ήθελε να πει. Και μάλλον συμφωνούσα. Η καινούρια μας δασκάλα ήταν τελείως μουρλή. Βλαμμένη. Θεοπάλαβη. Της είχε στρίψει.

Μέσα στην τάξη ακούστηκε ένα μουρμουρητό που όλο και δυνάμωνε. Όλοι αναρωτιόμασταν τι έπρεπε να κάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση. Να φωνάξουμε την κυρία Λαμερλότ από τη διπλανή τάξη; Τον κύριο Φωνακλά; Ή μήπως την αστυνομία, το γιατρό, τους πυροσβέστες;

Ξαφνικά, η καινούρια μας δασκάλα σηκώθηκε. Έκανε ήρεμα ήρεμα το γύρο της έδρας, κι όταν βρέθηκε απ' τη μπροστινή μεριά, κάθισε... πάνω της.

Ακόμα και καθιστή, η καινούρια δασκάλα ήταν ψηλή. Ξερόβηξε λίγο για να καθαρίσει το λαρύγγι της κι ύστερα μας χαμογέλασε. Αμέσως η τάξη σώπασε. Τα μουρμουρητά έπαψαν. Ήμασταν σαν υπνωτισμένοι.

- Καλημέρα...

Η φωνή της ήταν λεπτή και χαρούμενη, ίσως και κάπως διστατική.

- Θέλετε...ε... να κάνουμε αριθμητική; ρώτησε.

Κανείς δεν απάντησε. Είχαμε όλοι πάθει σοκ.
Έτσι, λοιπόν, εκείνη απευθύνθηκε στον Γκιγιόμ.

- Εσείς, κύριε, θα θέλατε ν' αρχίσουμε τη μέρα μας με λίγες διαιρέσεις ή με λίγη γεωμετρία;

Ο Γκιγιόμ σιχαίνεται ό,τι έχει να κάνει, έστω κι από μακριά, με τους αριθμούς. Αν και είχε φυσικά εντυπωσιαστεί απ' την καινούρια μας δασκάλα, παρ' όλ' αυτά, κατάφερε ν' απαντήσει.

- Όχι... όχι, κυρία... ε... όχι, δεσποινίς. Ε... όχι, καθόλου.

Το πιο αστείο είναι πως η καινούρια μας δασκάλα φάνηκε να καταγοητεύεται απ' αυτή την απάντηση.

- Θα θέλατε τότε να κάνουμε λίγη ορθογραφία;

Αυτή τη φορά, ο Μάριο δε δίστασε και απάντησε:

- Όχι! Εδώ μέσα όλοι σιχαινόμαστε την ορθογραφία. Μας δίνει στα νεύρα...

Στο στόμα του Μάριο αυτό έμοιαζε με απειλή. Ο Μάριο δε φοβάται τίποτα, λέει και κάνει πάντα ό,τι του κατέβει στο σχολείο. Η καινούρια μας δασκάλα του χάρισε ένα κατενθουσιασμένο χαμόγελο.
Τα μάτια της έλαμπαν από χαρά.

- Αλήθεια; Α! Τόσο το καλύτερο. Κι εγώ τη σιχαίνομαι.

Έτσι ακριβώς είπε η καινούρια μας δασκάλα. "Τόσο το καλύτερο!" Κι έμοιαζε απόλυτα ειλικρινής. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως αυτή η παράξενη ηλικιωμένη κυρία πρέπει να είχε έρθει από άλλον πλανήτη. Πως στην πραγματικότητα ήταν μικροκαμωμένη και πράσινη, με τρία μάτια στη σειρά πάνω στο μέτωπο. Το βοτσαλάκι της θα χρησίμευε σίγουρα για να στέλνει μηνύματα επικοινωνώντας μ' ένα φανταστικό διαστημόπλοιο, που βολτάριζε κάμποσες χιλιάδες έτη φωτός μακριά απ' την τάξη μας.

Το χειρότερο είναι πως, κατά βάθος, μάλλον είχα δίκιο.

Προβληματισμοί για Συζήτηση
Η δασκάλα/ Ο δάσκαλός μου
Η δασκάλα στο βιβλίο είναι πολύ περίεργη, καταφέρνει όμως με το διαφορετικό τρόπο που κάνει το μάθημα, να κερδίσει τα παιδιά και να τα καταστήσει πιο υπεύθυνα. Πώς κυλάει η δική μας μέρα στο σχολείο; Μήπως έχουμε ιδέες για το πώς θα θέλαμε να γίνεται το μάθημα ώστε να είναι πιο ευχάριστο και δημιουργικό; Τις έχουμε μοιραστεί ποτέ με τους συμμαθητές ή την δασκάλα μας; Θα μπορούσαμε άραγε και μεις να παίζουμε όλη τη μέρα; Ή μήπως αν συνέβαινε αυτό, θα αντιδρούσε ο διευθυντής του σχολείου;

Share/Bookmark

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

διαβάσαμε και σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...σχολιάζουμε...